Ik mocht dit boek ontvangen van Blossom Books, omdat ik meedeed aan de blogtour van Grondvuur! Ik mocht een deleted scene uit het boek delen, die kun je hier lezen. Inmiddels heb ik het boek ook gelezen en deel ik graag mijn mening over het indrukwekkende boek!
Als Julia een doos met oude brieven van haar oma vindt, begint ze uit nieuwsgierigheid te lezen. Haar oma schreef de brieven tijdens en na de Tweede Wereldoorlog aan haar overleden zus Corrie. Ze schrijft over de nasleep van het bombardement op Nijmegen, maar ook over haar ouders en de jongen die ze later op haar werk leert kennen.
Julia ontdekt een oud familiegeheim, en gaat vastbesloten op onderzoek uit. Maar haar oma houdt haar mond stijf dicht, en ook bij haar moeder komt ze niet veel verder. Wat doe je als het verleden zo nadrukkelijk aanwezig is, maar niemand erover praat?
Grondvuur wordt verteld vanuit het perspectief van Julia in het nu, haar moeder Eva in de jaren ’80 en via de brieven van haar oma Ans aan Corrie.
Als eerste vond ik de setting van het boek heel leuk. Ik lees niet vaak boeken van Nederlandse schrijvers (wil ik in de toekomst zeker meer gaan doen!), dus vindt het verhaal meestal in het buitenland plaats. En nu speelde het boek zich gewoon af in Nederland! Julia wielrent en het is heerlijk om te lezen hoe ze gewoon over de Nederlandse fietspaden fiets. Groot deel van het boek speelt zich af in Nijmegen, hoewel ik daar niet bekend ben kon ik mij er goed een voorstelling van maken. Het was fijn om typisch Hollandse dingen te herkennen en ik kon me hierdoor goed inleven in het verhaal.
De brieven van oma Ans aan haar overleden zus Corrie, die ze schreef tijdens en na de Tweede Wereldoorlog vond ik soms best heftig. Ik kan me vaag herinneren dat we op de middelbare school het tijdens de geschiedenisles over het bombardement van Nijmegen hebben gehad, maar volgens mij zijn we er nooit diep op ingegaan. Om te lezen wat voor een impact dat heeft gehad op het leven van oma Ans deed me veel.
Er zijn duidelijk wat spanningen tussen de drie generaties en natuurlijk is er dan nog het geheim (wat duidelijk een oorzaak van de spanningen is). Tijdens het verhaal krijg je steeds meer puzzelstukjes aangereikt om het geheim te ontrafelen. Ik vond het wel jammer dat wanneer de ‘big reveal’ van het geheim aanbod kwam, je het geheim eigenlijk al wist en het niet als een verassing kwam.
Ik vond de schrijfstijl van Mirjam Gielen heel fijn. Ik vloog door het boek heen. Ook zijn de verschillen tussen de drie generaties duidelijk zichtbaar. Ik vind het knap hoe ze de verschillen heeft weergegeven en dat je goed kan zien hoe de tijden en de maatschappij veranderd zijn.
Al met al vond ik het boek super indrukwekkend! Voor mij was het zeker een stukje vergeten geschiedenis wat tot leven werd gebracht. Echt een aanrader dus! Dit boek heeft me ook zeker getriggerd om in de toekomst meer boeken te lezen over de Tweede Wereld oorlog.
Ik heb het met mijn opa en oma nog nooit echt over de oorlog gehad, maar door dit boek ben ik zeker nieuwsgierig geworden naar hun verhalen als zij bereid zijn om daarover te praten.
veelboekenliefde 