Waarom en hoe ik mijn boeken annoteer

Veel lezers krijgen al nachtmerries van ezelsoren en gebroken ruggen in een boek, dus laat staan dat ze zullen schrijven en markeren in een boek! Maar ik doe het wel en I’m not ashamed of it. Ik moet toegeven dat ik het nog niet zo lang doe. Ik dacht altijd no way, mijn boeken moeten netjes blijven en met liefde behandeld worden. Maar in mijn ogen worden mijn boeken nu juist met meer liefde behandeld als ik erin schrijf en markeer.

Ik begon met het annoteren van boeken nadat ik deze video zag van mijn favoriete booktuber NayaReadsandSmiles en het lezen van dit essay van Mortimer J. Adler (ook aangeraden door Naya.) Sowieso werd ik door haar enthousiasme al gelijk overgehaald. Ik zag deze video ongeveer een half jaar geleden en toen ben ik het gaan uitproberen. Ik vind het nu zo’n fijne manier van lezen en het heeft voor mij echt een toegevoegde waarde.

There are three kinds of book owners. The first has all the standard sets and best-sellers—unread, untouched. (This deluded individual owns wood-pulp and ink, not books.) The second has a great many books—a few of them read through, most of them dipped into, but all of them as clean and shiny as the day they were bought. (This person would probably like to make books his own, but is restrained by a false respect for their physical appearance.) The third has a few books or many—every one of them dog-eared and dilapidated, shaken and loosened by continual use, marked and scribbled in from front to back. (This man owns books.)

Ik markeer zinnen waarvan ik wil dat ze me bijblijven. Zinnen die me aan het lachen maken, of juist aan het huilen. Zinnen waarvan ik kriebels krijg in mijn buik, zinnen die me boos of gefrustreerd maken. Vervolgens plak ik een sticky note op de bladzijde, zodat ik later kan terugvinden waar ik heb gemarkeerd of geschreven. Wat ik erin schrijf kan heel erg verschillen. Soms staat er alleen maar OMG NEE! als ik wil dat iets niet gebeurd en soms schrijf ik hele zinnen op over mijn gedachten van het stuk dat ik heb gelezen. Het voelt fijn om die gedachten op te schrijven. Je bent ze gelijk kwijt uit je hoofd en hoeft niet bang te zijn dat je ze weer vergeet. Ook vind ik het leuk om later nog terug te bladeren in het boek om de leuke stukjes of mooie quotes te lezen en wat ik daar toen bij dacht of hoe ik mij daar bij voelde.

Het gebeurt ook wel eens dat ik zo diep in mijn boek zit dat ik niet de tijd wil nemen om stukken te markeren. Wat ik dan doe is aan de onderkant van de bladzijde een ezelsoor te maken, zodat ik later terug kan gaan naar die pagina om de zinnen alsnog te markeren!

This is just paper. It’s just glue and paper and the value is within the words, not the physical item itself. So don’t feel bad for annotating!

Schrijf en markeer jij in boeken? Of vind je dat juist zonde?

Liefs, Anouk